Te langzaam en uit de race gehaald...
Tijdens de Canadese Grand Prix in 1969 kreeg hij als enige Formule 1-coureur ooit de zwarte vlag: "insufficient speed". Was Al Pease echt zo'n slechte coureur?
De in Engeland geboren Canadees is al bijna 46 jaar als in augustus 1967 op Mosport de Grand Prix van Canada op het programma staat. De race telt dat jaar voor het eerst mee voor het wereldkampioenschap Formule 1 en daarom wil Pease's sponsor, oliegigant Castrol, erg graag als eerste een Canadese coureur aan de start brengen. De bebrilde coureur, die in de jaren vijftig en zestig veel races in Canada wint, gaat ermee akkoord.
Daarop besluit Castrol een oude Eagle T1G met 2,8 liter 4 cilinder Climax-motor van Dan Gurney te kopen. Een beetje tegen de zin van Pease ("het is zonder twijfel een prachtige wagen, maar niet competitief"). De coureur heeft liever dat een wagen van een ander team wordt gehuurd.
Gurney geeft Pease nog wel de tip mee dat de accu meestal na één startpoging leeg is. En dat komt goed van pas want nog voor de start van de race, waarvoor Pease zich probleemloos kwalificeert op 7,7 seconden van pole-man Jim Clark, gaat het mis met de accu. Die wordt vervangen en met zes ronden vertraging kan Pease aan de race beginnen. Het regent en Al is in zijn element totdat halverwege de Eagle opnieuw stil valt. Koppig als hij is, stapt de Canadees uit en rent naar de pitstraat om een nieuw exemplaar te halen. Eenmaal terug zet hij zelf de andere accu in de auto en racet verder! Hij finisht op 43 ronden achterstand van winnaar Jack Brabham, teveel om in de uitslag opgenomen te worden.
Een jaar later wordt de Canadese Grand Prix op Mont-Tremblant (de "Kleine Nürburgring") gehouden. Al's Eagle is als enige "spoiler-loos" (foto hierboven) maar dat is niet zijn grootste zorg want de Climax achter in de auto zorgt voor problemen. De Canadees kan maar een handjevol rondjes rijden en mag niet starten. In 1969, Castrol is inmiddels geen sponsor meer, probeert hij het nog één keer als de race weer op zijn favoriete baan Mosport is. In de training is Al (rechts op de foto onderaan met BRM-rijder Bill Brack) weliswaar een paar tellen sneller dan twee jaar eerder maar het gat naar de snelste rijders is meer dan tien seconden per ronde. In de race loopt dat verschil nog verder op omdat Pease zijn handenvol heeft aan de slecht sturende Eagle. Als een rijdende chicane drukt hij eerst Silvio Moser van de baan, botst met Jean-Pierre Beltoise en rijdt Jackie Stewart in de weg. Stewarts teambaas Ken Tyrrell protesteert en de organisatie besluit Pease uit de race te halen met de zwarte vlag. Hij heeft –mede door twee lange pitstops- pas 22 ronden afgelegd terwijl de koplopers er al 46 op hebben zitten!
Pease racet daarna nog vele jaren in Formule 5000, Formula A en in historische races totdat hij in 1988 besluit te stoppen. Tien jaar later wordt hij benoemd tot lid van de Canadian Motorsport Hall of Fame. Een mooie bevestiging dat Al Pease, die in mei 2014 op 92-jarige leeftijd overlijdt, een veel betere coureur is geweest dan zijn drie F1-optredens doen vermoeden.