De pijn van Patrick Tambay

De Formule 1 beleeft in 1982 een rampzalig jaar. Zware ongelukken - waarvan twee met fatale afloop - zorgen voor een zwarte rand om een spannend seizoen.

De Formule 1 beleeft in 1982 een rampzalig jaar. Zware ongelukken - waarvan twee met fatale afloop - zorgen voor een zwarte rand om een spannend seizoen. Gilles Villeneuve en Riccardo Paletti verliezen hun leven, terwijl Marc Surer en Didier Pironi hun benen verbrijzelen. Alle vier zijn het slachtoffer van hun levensgevaarlijke, extreem stijf afgeveerde bolides waarin ze, voortgestuwd door ontembare turbomotoren, over de circuits stuiteren. En vanwege de grote brandstoftanks achter hun rug zitten ze helemaal voorin de auto, dus bij iedere serieuze impact zijn ze volstrekt kansloos in hun kwetsbare, aluminium monocoques.

Begin augustus, daags na het ongeluk van Pironi, wint Didiers teamgenoot Patrick Tambay verrassend de Grand Prix van Duitsland. Het is een emotionele overwinning, want Tambay zit als vervanger van Villeneuve in de Ferrari met nummer 27 en moet na het uitvallen van Pironi in zijn eentje de Italiaanse eer hoog houden. Een week later wordt Patrick vierde in Oostenrijk, maar als hij 's woensdags na de race wakker wordt, vergaat hij van de pijn aan zijn nek en schouder. Pijnstillers helpen nauwelijks en als hij zich een week later in Dijon meldt voor de volgende race, kan de Fransman zijn rechterarm nauwelijks bewegen. De klappen die de vrijwel ongeveerde vleugelauto's op het asfalt maken, hebben hun tol geëist - in Tambays nek is een zenuw tussen twee wervels ingeklemd geraakt.

De monteurs proberen van alles. Ze helpen Patrick in de auto stappen en zijn helm opzetten die ze daarna met riemen aan de cockpit vastbinden. En op zaterdagmorgen ligt er soort nekbrace klaar. Maar Tambay vindt dat hij een gevaar voor zichzelf en voor de anderen is en start op zondag niet. Tien dagen lang laat hij zich in een kliniek in Lausanne behandelen. Fysiotherapie en een dagelijkse Cortison-injectie doen hun werk. Als Patrick in Monza arriveert, ziet hij er niet uit; een vermoeid en wat opgezwollen gezicht vol met pukkels, allemaal bijwerkingen van de ontstekingsremmers. Hij bezweert het spul nooit weer te gebruiken, maar kan wel starten in Italië en dat is het enige dat telt voor een Ferrari-coureur. Op zondagmiddag staan Tambay en zijn nieuwe teamgenoot Mario Andretti allebei op het podium.

Maar voor de laatste race van het jaar, op de hobbelige parkeerplaats van het hotel Caesars Palace, spelen de nekklachten weer op en Tambay moet op zondagmorgen opnieuw besluiten niet te starten. De rest van het jaar gebruikt Patrick om goed te herstellen - hij test nauwelijks en komt in 1983 volledig hersteld aan de start.