De sensatie van Long Beach

Tot Max Verstappen was de beste startpositie van een Nederlandse F1-coureur de 4e plaats van Jan Lammers in Long Beach. Jan zelf over die mijlpaal.

"Het was een mooie zaterdag in Long Beach, Californië. Dat is toch al geen slechte kant van de wereld, maar om daar met een Formule 1 door de straten te mogen gassen, was natuurlijk helemaal fantastisch.

"Het was het laatste weekend van maart 1980 en ik genoot met volle teugen van de gloednieuwe ATS (zeg maar de Manor van toen) die heel goed presteerde op het stratencircuit even buiten Los Angeles.

"Na een korte functietest op het nabijgelegen circuit Willow Springs bleek al tijdens de vrije trainingen dat het goed ging. Constant reed ik makkelijk in de top acht. Toen kwam de laatste kwalificatie en tot mijn eigen verbazing zag ik voor het grootste deel van de sessie P1 op mijn pitbord. De eerste keer dat ik die P1 zag, verremde ik me meteen in de volgende bocht!

"Uiteindelijk stond ik P4, dat was tevens mijn startplaats voor de volgende dag en is nog altijd een record waar ik trots op ben (sneu verhaal eigenlijk, haha). De volgende dag stond in de krant: 'Lammers leaves the Ferrari's red-faced'.

"Als je als vierde begint, mag je natuurlijk aan een podiumfinish denken, want als er ook maar eentje uitvalt, ben je er al. U kent de opbouw naar de start; adrenaline, toeren, opwarmronde, rode licht - toeng, toeng, toeng bonst je hart - en knal, we gaan. Ik heb iets teveel wheelspin, maar kom toch redelijk weg; tweede, derde, vierde versnelling, ik lig nog steeds vierde in de eerste bocht en ineens bam - weg is mijn aandrijving. En de illusie van het podium. De aandrijfas was gebroken..."