Die andere Nederlanders op Indy

Legendarisch en uniek. Dat zijn de twee overwinningen, drie pole positions en 17 starts van Arie Luyendijk in de Indy 500. Maar wie waren de andere Nederlanders in de beroemde race op Indianapolis?

Dat zijn er eigenlijk niet zoveel, drie om precies te zijn: Jan Lammers, Arie junior en Robert Doornbos. En met zijn drieën zijn ze goed voor slechts twee starts. Een overzicht.

1986 – Jan Lammers
De deelname van Lammers zorgt voor een bijzonder moment. Nadat Arie Luyendijk in 1985 de eerste Nederlander op Indy werd, staan er in 1986 voor het eerst -en tot op heden voor het laatst- twee landgenoten ingeschreven. Maar waar Arie zich dat jaar opnieuw moeiteloos kwalificeert, heeft Jan in de Eagle van All American Racers (foto bovenaan) geen schijn van kans: “Die auto was simpelweg te slecht, we wisten zeker dat we ons niet zouden gaan kwalificeren, daarom trok het team zich terug.” Toch kijkt Lammers niet met wrok terug want ”het was best gevaarlijk in de Indycars, als ik ’s avonds na een race in bad zat en naar mijn tenen keek, dacht ik: gelukkig, ik heb ze nog.”

2005 en 2006 – Arie Luyendijk junior
Na zijn zware trainingscrash in 2003 is Arie Luyendijk klaar met Indianapolis. Zijn zoon Arie racet dan al enkele jaren in de Indy Lights en in 2005 krijgt hij de kans om mee te doen aan de Indy 500. De deal komt laat tot stand en eigenlijk is “junior” niet goed voorbereid, zo geeft hij later toe. Hij wil “absoluut de muur niet raken” en gaat daarom niet tot de limiet. Toch lijkt hij zich lange tijd voor de race te plaatsen totdat rivaal A.J. Foyt te elfder ure de Braziliaan Felipe Giaffone optrommelt die op dat moment met zijn vrouw aan het shoppen is. Twee uur later stapt Giaffone in Foyts auto, er is dan nog een dik uur te gaan. Maar Felipe is ervaren en het lukt hem in het laatste half uur om de tijd van Arie jr. te verbeteren.

Een jaar later is Arie jr. terug en weet zich dan wel te plaatsen voor de race, als 31^e. Maar veel plezier beleeft hij niet aan zijn eerste start, zijn auto voelt vanaf het begin “loose” en de Nederlander heeft er geen vertrouwen in. Om ongelukken te voorkomen parkeert hij de Panoz (foto hierboven) na 54 ronden in de pitstraat.

2009 – Robert Doornbos
Na een indrukwekkend jaar in de Champcars (2007) en een tussenjaar in de Superleague Formula (2008) vervult Doornbos (foto onderaan) in 2009 zijn ambitie om de Indy 500 te kunnen rijden. Met het gerenommeerde team Newman-Haas-Lanigan lijkt hij een goede deal te hebben. Tijdens de eerste vrije trainingen op Indianapolis beleeft Doornbos een crash en ook tijdens de eerste kwalificatie raakt hij de muur. Uiteindelijk plaatst hij zich tijdens de derde kwalificatie op een keurige 23^e plaats: "Dit waren de vier meest stressvolle ronden die ik heb gereden in mijn leven. Er lag zoveel druk op me en ik heb de laatste dagen dan ook nauwelijks geslapen. We hebben vorige week een fout gemaakt, en hier betaal je daar zwaar voor.”
De race draait uit op een teleurstelling. Na een prima start toucheert Doornbos al snel de muur en moet de pits opzoeken. Een lange reparatie is noodzakelijk waarbij een deel van de achterwielophanging wordt vervangen. Doornbos gaat daarna de baan weer op maar een lekkage in de remleiding betekent voor hem het einde van de race. Toch was "het fantastisch om aan deze race deel te mogen nemen", verklaart Doornbos na afloop.